Młodsi nie będziemy

Unia Metropolii Polskich ogłosiła wyniki raportu pt. „Młodsi nie będziemy" pokazującego wyzwania przed jakimi stoją samorządy i my wszyscy. Trwające zmiany demograficzne w Polsce powodują, że obecnie około jednej piątej mieszkańców Polski to osoby w wieku 65 lat i więcej. Ale już za 8 lat liczba ta wzrośnie do ok. 30% całej populacji. Wydłuży się także wiek życia, czyli wstąpi zjawisko podwójnego starzenia się ludności (wzrost udziału osób najstarszych w populacji seniorów). W 2030r. osoby w wieku 80+ będą stanowiły np. prawie 7 proc. krakowian. Osoby takie najczęściej wymagają stałej opieki i wsparcia medycznego. A w Polsce jest dzisiaj ok. 400 geriatrów, specjalistów chorób wieku późnego, w dużej części sami będącymi już na emeryturze.

W najbliższych dziesięcioleciach postępującemu procesowi starzenia się ludności będzie towarzyszyło zjawisko ubytku ich liczby w większości miast, choć proces ten będzie zróżnicowany przestrzennie. Zgodnie z prognozami GUS tylko Warszawa i Rzeszów nie odnotują spadku liczby mieszkańców w najbliższych dziesięcioleciach. Pozostałe miasta wojewódzkie będą musiały się zmierzyć ze spadkiem liczby ludności. Populacja Poznania i Łodzi w 2048 roku spadnie poniżej 0,5 mln.

Oznacza to duży deficyt osób zdolnych i przygotowanych do opieki nad stale rosnącą grupą seniorów. Jest to szczególnie istotne w przypadku osób samotnie mieszkających. A liczba ta stale rośnie. Celem działań władz samorządowych i rządu musi być zachowanie podmiotowości osób starszych i osób z niepełnosprawnościami oraz wspieranie ich w niezależnym życiu. By to było możliwe konieczne jest sięgniecie i popularyzowanie rozwiązań wykorzystujących zdalne monitorowanie funkcji życiowych (np. poprzez opaski monitorujące), wsparcie w utrzymywaniu sprawności fizycznej na odległość czy angażowanie seniorów do aktywności w lokalnej społeczności. Dzisiaj duża część podobnych funkcji nie jest ani refundowana, ani oferowana przez państwowy system ochrony zdrowia.

Dużym wyzwaniem we wszystkich miastach jest kwestia mieszkań, w których żyją seniorzy. Chodzi o nieprzystosowanie lokali (brak wind, progi itp.) do zmieniających się ze względu na sprawność fizyczną potrzeb osób starszych, co wiąże się z koniecznością ponoszenia znacznych nakładów na ten cel. Ale także często duży metraż mieszkań i koszt ich utrzymania stanowi znaczne wyzwanie, szczególnie dla jednoosobowych gospodarstw seniorów. Zwłaszcza teraz w dobie rozchwianych rynków nośników energii.